Home Theater Center
مرکز بررسی سیستم های صوتی و تصویری
اولین بلوری پلیری که داشتم " یایونیر" بود, پایونیر تقریبا اولین تجربه خرید ویدئو پلیرهای درست و حسابی اکثر Videophile هاست, بعدا دنن به سیستم اضافه شد و آخرین انتخاب من OPPO بود. به جرات میتونم بگم در حال حاظر پایونیر, دنن و آپو پرچمداران صنعت ویدئو پلیرها هستند, و پایونیر از بهترین های گذشته این صنعت است. ( به نظر من) سونی در این رده بندی قرار نمیدم! چرا که پلیرهای سونی مشکل جدی صدا دارن! حتی مدل های های اند سونی افکتیو نیستند و یه جورای پیک های لحظه ای کات می کنند!
هر سه برند پایونیر, دنن و آپو ویژگی های خودشون در صدا و تصویر دارند و میتونم بگم صاحب کلاس خودشون هستند.
پایونیر همانطور که همیشه گفتم ویدئو پلیر ساز فوق العاده ای در صداست, صدای افکتیو و فوق العاده دینامیک از خصوصیات پلیرهای پایونیر است. تصویر هم در پایونیر یکی از بهترین هاست, جزئیات بالا, کمی Chromatic و برجسته از شاخص های تصویر پایونیر است.
پایونیر در محصولات جدیدش نسبت به دیگر برندهای مطرح این صنعت اجرا موزیک خوبی نداره! بلوری پلیرهای پایونیر موزیک افکتیو اجرا می کنند و انرژی اضافی در صدا دارند! فاجعه نیستند اما در های کلاس جالب هم نیستند.
دنن پلیر کمی مینیمال, صدای افکتیو خوبی داره اما با موزیک و دیالوگ هر بیننده به تحسین وادار می کند, صدای دنن کمی کانالیزه تر از پایونیر هست و تاکید خاصی روی موزیک و دیالوگ داره, افکت نسبت به پایونیر که پلیر وحشی بحساب میاد کمی خانومانه تر اجرا میکنه, اگر اجسام هم جنسیت داشتند من پایونیر مرد و دنن خانوم میدیم :)
دنن به عنوان یکی از بزرگان صنعت های فای فقط کافی از یکی از طراحان خودش بخواد یه نقشه ساده برای مدار صوتی ویدئو پلیرهاش بده, نتیجه میشه همین موزیکی که بلوری پلیرهای های اند دنن دارند, صدای گرم با جزئیات بالا و سوکوت های که فقط از دنن می شنوید.
آپو تصویری فوق العاده شارپ و برجسته ای داره, رنگ هارو عمیق و بدون اغراق نمایش میده, خطوط بی نظیر تمیز بدون نویز پشه ای و تیز نمایش میده, کنترل فوق العاده ای روی بیت ریت داره و نهایت پتانسیل دیسک اجرا می کند. پلیرهای آپو صدای افکتیو کانالیزه بسیار تاثیرگذاری اجرا می کنند و از خصوصیات این پلیر کنترل فوق العاده در فرکانس های صداست, به نحوی که دیالوگ, موزیک و افکت تعادل دارند و اصلا حس برجسته بودن بخشی از صدارو به بیننده نمیده. آپو صدا و تصویر در نهایت کنترل و پتانسیل آنچه روی دیسک هست اجرا می کند.
بلوری پلیرهای آپو تبدیل به یکی از سورس های Audiophile ها شده است! در تصاویر نمایشگاه های که براتون گذاشتم حتما آپو به عنوان سوری صدا در دموها دیدید؟! میدونم اصلا قابل باور نیست اما باور کنید مدل BDP-105 این کمپانی در حال حاظر یکی از رفرنس های صدا بحساب میاد! موزیک این پلیر شمارو حیرت زده می کند, این پلیر صدارو با پس زمینه فوق العاده سفید اجرا می کند, انرژی اضافی در صدا نیست و صدا به گوش فشار وارد نمی کند, صدای هیچ ویدئو پلیری به اندازه این مدل پخته تر و عمیق تر نیست! Ambience صدای این پلیر آنالوگ, آنالوگی نه به سمت ملایم شدن جزئیات صدا, تزئینات صدا آنالوگ با جزئیاتی شبیه به دیجیتال! و این برای یک ویدئو پلیر فوق العاده است.
در آخر اجازه میخوام از نظر شخصیم کمپانی OPPO به عنوان بهترین بلو-ری پلیر ساز تا به این تاریخ معرفی کنم.
مثل تمام کارهای که خود فیلم دوست نداشتم, خیلی سریع بریم ببینیم در صدا و تصویر چی برای گفتن داشته!
تصویر Pacific Rim در نسخه دو بعدی فوق العاده تمیز بود, بدون گرین و نویز در فضاهای بسته و تاریک.
کنتراست نسبتا قابل قبول بود, مخصوصا در کلوزآپ ها ایده ال بود و جای برای ایراد گرفتن نداشت, فقط در صحنه های CGI یکم از کنتراست کم میشد!
بافت سوژه ها باز در کلوزآپ ها عالی بود, بسیار دقیق و البته ملایم
حجم بیت ریت کمی متغییر بود و تا (35 Mbps) هم بالا میرفت! این حجم بالای بیت ریت خیلی کمک کرده بود در صحنه های اگشن ساختار تصویر حفظ شود.
تنها نکته منفی تصویر نسبت 1.85:1 بود که یکم تو ذوق میزد!
در کل تصویر خیره کننده نبود, اما میشه گفت ایده ال بود.
صدا: DTS-HD Master Audio 7.1 و DTS-HD Master Audio 5.1
فیلم در نسخه خانگی دو تراک 5.1 و 7.1 داره, در 7.1 از کارای بود که اصلا نمیشه گفت ساراند قوی داشت!
صدای فیلم متمرکز بود در کانال ساب ووفر و مرکز!
باس سنگین و ویران کننده بود, خیلی مشخص روی فرکانس پایین کار شده بود! از نکات منفی فرکانس پایین در یکی از صحنه های مبارزه با چوب بود که حجم فرکانس پایین خیلی الکی زیاد بود.
کانال های ساراند جزء در صحنه های خاص اصلا فعال نبود و گاهی اصلا وجودشون حس نمیشد! همانطور که گفتم بار صدای این فیلم در مرکز و ساب بود! عدم فعال بودن ساراند ها فضای DSP بدی برای این فیلم ایجاد کرده بود! در اکثر زمان فیلم اصلا حس نمی کردید در یک محیط سینمایی 7.1 کانال قرار دارید!
از شاخص های بسیار مثبت این کار صدای دیالوگ فوق العاده بود! صدا بسیار جلو شنیده میشد, حتی در صحنه های اگشن هم صدا جون دار و بسیار واضح بود.
تصویر
صدا
اما سوالی که خیلی از من میشه این که گرین چی هست؟
گرین از اولین تصویر ثبت شده روی نگاتیو تا به امروز بخشی از سینما بوده و هست, نگاتیو نواری پلاستیکی از جنس "سلولوز استات" که با "halide" (هالیدها ترکیبی است بین نقره و هالوژن) که توسط یک ماده ژلاتینی پوشانده شده است.
در فیلم براداری نگاتیو قسمت های که بیشتر نور میبینند ذرات نقره به نقره متالیک تغییر می کند و بعد از چاپ بصورت دانه های براق در تصویر دیده می شوند. جنس نور شدت نور و نو یا کهنه بودن نگاتیو همگی از عواملی هستند که می توانند میزان و شکل گرین مشخص کنند.
در نگاتیوهای اولیه لکه های سفیدی در تصویر ظاهر میشد که به دلیل ترکیب شدن ذرات نقره در بخش های از نگاتیو و نور دیدن آن نقاط و متالیک شدن نقره بصورت لکه های سفیدی در تصویر دیده میشد.
شکل و اندازه گرین بسته به میزان نور و حساسیت نگاتیو تغییر می کند, در فیلم های قدیمی به علت پایین بودن حساسیت فیلم ها و خطای لنز دوربین ها در آن زمان گرین قسمت غیر قابل کنترل و حذف نشدنی از صنعت سینما بود. اما با پیشرفت صنعت سینما و بالا رفتن حساسیت نگاتیو و دقیق تر شدن لنز دوربین های سینمایی در کنترل نور شکل و میزان گرین تصویر هم تغییر کرد و کمی تحت کتترل قرار گرفت. یکی دیگر از دلایل زیاد شدن میزان گرین تصویر کهنه بودن نگاتیو است, در فیلم Saving Private Ryan استیون اسپیلبرگ از نگاتیو کهنه برای ساخت این فیلم استفاده کرد تا گرین و فضای واقعی تری از خاطرات یک کهنه سرباز جنگ جهانی به بیننده انتقال بده, و بنظر من خیلی بهتر از دیگر آثار گرینی اسپیلبرگ! انجام شد.
نکته: صحبت فیلم برداری شد این بگم که عبارت "فیلم برداری" فقط برای ثبت تصویر روی نگاتیو صحیح است, در ضبط تصویر بصورت مغناطیسی یا دیجیتال باید از عبارت تصویر برداری استفاده شود.
با دیجیتال شدن تجهیزات استودیوهای فیلم سازی در دهه 90 میلادی امکان اسکن دیجیتال نگاتیو خام (راش) این امکان ایجاد کرد تا تصاویر دیجیتال شده را در محیط نرم افزارهای فوق حرفه ای که صرفا" برای استودیوهای هالیوود طراحی شده بود اصلاحاتی روی تصویر انجام شود, اصلاحاتی مثل کنترل میزان گرین تصویر, تمیز کردن تصویر از خراش های روی نگاتیو, اصلاح رنگ و موارد دیگر, امروزه صنعت سینمایی هالیوود به حدی در زمینه Restoration پیشرفت کرده که شاهد بازسازی مجدد آثار برجسته کلاسیک به شکل خیره کننده ای هستیم! به عنوان مثال کاری مثل "بن هور" روی بلوری فوق العادست! من سالها پیش از نسخه دی وی دی 4 دیسک این کار نوشتم و گفتم که نگاتیوهای این فیلم در قسمت های کاملا فاسد شده بوده و حتی غیر قابل اسکن بوده! با این حال نتیجه شد نسخه بسیار عالی در زمان خودش, در نسخه بلوری این کار در سکانس های تصویر اینقدر خوبه که نمیشه باور کرد این فیلم در سال 1959 ساخته شده است.
گاهی نویز دیجیتال با گرین اشتباه گرفته می شود, یکی از دلایل ایجاد نویز در تصاویر دیجیتال کوچک بودن سایز CCD دوربین است, یکی از ویژگی های که دوربین های RED بین فیلم سازها محبوب کرد بزرگ بودن سایز CCD و امکان ثبت تصاویر تمیز در نور کم بود. در فیلم های امروزی و روی بلوری هم گاهی در پس زمینه تصویر و نقاتی که نور کمتری در صحنه است نویز وجود دارد که نباید با گرین اشتباه گرفته شود. از بهترین کارای که با دوربین RED گرفته شده و تصویر فوق العاده تمیزی داره Knowing
گرین در فیلم های امروزی دو حالت نگاتیو و دیجیتال داره, در نگاتیو که داستان با گذشته تفاوتی نکرده, فقط بیشتر تحت کنترل قرار گرفته و دقیق تر از قبل شده. در دیجیتال دیگه خبری از گرین نیست و جاشو نویز گرفته! گرین در فیلم های امروزی به تصویر اضافه می شود, کارگردان تو اتاق مسترینگ میخواد که اینجای فیلم گرینی باشه, کجا مقدارش بیشتر بشه یا اصلا نباشه و یا کل فیلم یه گرین دونه درشت مزخرف داشته باشه!
پلبر در نمایش گرین تاثیر زیادی داره, پلیرهای ارزون و ضعیف گرین تو هم میبرن و خیلی دونه درشت و زشت نشون میده! اما پلیر درست و حسابی گرین از بافت تصویر جدا می کنند و حس لزج و چسبندگی گرین به تصویر ازش میگیره, گرین تفکیک داره و حالت مه آلود از تصویر میگیره و بهش هویت میده.
این داستان ساده گرین بود که خیلی در موردش سوال می کردید!
مدتی پیش رفتم تا جدیدترین ال سی دی ال جی مدل LM9600 از نسل سینما سه بعدی این کمپانی تست کنم, شرایط تست خوب بود, پلیر و کابل به سفارش خودم خریده شده بود, چند فیلم بلوری مورد تایید و دیسک کالیبراسیون "Disney WOW: World of Wonder" که خودم برده بودم شرایط تست خوبی ایجاد کرده بود, میدونید که چقدر کالیبراسیون برای من اهمیت داره و به اعتقاد من تست و نظر دادن در مورد تصویر یک نمایشگر بدون کالیبره شدن توسط یک کالیبراتور با تجربه هیچ ارزشی ندارد! حتما باید از طراحی و کیفیت ساخت بسیار زیبا سینما سه بعدی ال جی یاد کنم و بگم یکی از زیباترین و خوش ساخت ترین پنل های بود که تا به حال میدیدم! از گواهی نسل جدید ISF در این سری هم نمیشه گذشت, انصافا هم نتیجه عالی در کالیبراسیون داشت. اما این سری از نمایشگرهای ال جی یک مشکل بزرگ در تصویر دارند که عملا این سری از نمایشگرهای ال جی غیر قابل استفاده برای Videophile ها کرده است! و آن نمایش فریم های تصویر در لبه های سوژهای متحرک است!
برای جبران جاماندگی تصویر در اسکن پیشرفته از هر فریم یک کپی گرفته می شود و بین دو فریم A و B قرار میگیرد, بعنوان مثال اگر در نمایشگرهای 50 هرتز A.... و ....B داشته باشیم در اسکن 100 هرتز A..A و B داریم و در 400 هرتز میشه AAAA و B یعنی بین فریم A تا بعدی که میشه B هیچ فاصله ای نیست تا ایجاد سایه در سوژه های متحرک نشود. در اسکن های بالاتر تراکم فریم ها بیشتر میشه که نتیجه قابل ملاحظه ای در حرکت سوژهای کوچک دارد.
مشکل جاماندگی و بلور در تصویر این سری از نمایشگرهای ال جی بخاطر الگوریتم اشتباه در اسکن تصویره, بدین صورت که فریم های بازسازی شده در لبه های سوژه های متحرک به صورت بسیار واضح و غیر قابل چشم پوشی نمایش داده می شود! فریم های بازسازی شده در پس سوژها به شکل مکعب های کنار هم طوری نمایش داده می شود که حس شطرنجی شدن بخش های از تصویر در بیننده ایجاد می کند! این مشکل جدی اصلا ربطی به خود پنل نداره و کاملا یک مشکل نرم افزاری که فکر می کنم با یه آپدیت از طرف کمپانی کاملا برطرف خواهد شد و زندگی به این تلویزیون های زیبا بر خواهد گرداند.
هرچند وقت یکبار یه سری به نمایندگی سونی میزنم با اینکه دیگه هیچ یک از محصولات صوتی و تصویریش رو ندارم و محض علاقه قدیمی و یاد خاطرات قدیم که کلی با اون سیستم های های فای مخصوصا سری ال بی تی کلی حال میکردم البته تا قبل از آشنا شدن با این وبلاگ و یهو همه چیز عوض شد. نوشتن این مطلب هم با رفتن به نمایندگی سونی و دیدن سیستمهای جدید به ذهنم رسید دیدن سیستم جدید های فای و 7.1 جدید سونی منو غافلگیر کرد و با قیمت نجومی و بی دلیل بیشتر درگیر شدم و تونستم مدل های فای با اون بلنگوهای بزرگ و شکل تکراری رو تست کنم, ولوم رو که بردم بالا احساس کردم صدای تبل داره تو باندا در میاد حتی بدون هیچ افکتی و جزئیاتی صدا داشت پخش میشد و افتضاح بود یا اون سیستمای قدیمش بخیر حداقل واسه یه جشنی و مراسمی کولاک میکرد ولی این هیچ بود و قیمت 3.700 این دستگاه واقا زیاد بود فقط سی دی پخش میکنه اگه دوس دارین در مورد امکانتاش بدونین میتونین به سایت سونی مراجعه کنین و ببینین، صدا تو این سیستم در حد یه های فای کوچیک بود جنس بلنگوها هم که خبری از چوب نبود آخه دروغ تا کجا هر بلنگو 850 وات این یعنی باید مغازه رو نابود میکرد ولی فکر کنم هرکدوم 100 وات هم نبود ، و یه مدل دیگه 7.1 هم در نمایندگی بود که نتونستم تست کنم ولی خوب که بهش نگاه کردم دیدم از همون قوطی پلاستیکی های خودمونه و با یه آمپ بسیار ضعیف و بلنگوهای بزرگ و ظاهرا قوی که نمیدونم چی بگم و قیمت 4 میلیونی منو شوکه کرد آخه برای چی کمپانی مثل سونی میاد اینکار رو میکنه و این همه وقت و هزینه رو میزاره پای یه سری محصولات آشغال و با قیمت خیلی بی مورد میده به خورد مردم و کمپانی سامسونگ هم بیکار نمیشینه و یه مدل 7.1 تو مایه های سیستم های خفن میده بیرون و بالاش هم مینویسه نقشه ای به سوی سینمای خانگی ، کدوم سینما ، من با سیستم خودم هنوز به اون چیزی که میخوام نرسیدم حالا مردم با این نقشه حتما میرسن اونم با فیلم 1000 تومنی و صدای دالبی 2 کانال. دوس داشتم در این مورد برای دوستان بنویسم و نظرات اونا رو بدونم مخصوصا استاد بزرگ بهرنگ عزیز
اگر خوب ننوشتم یا ایرادی بود از دوستان گلم عزرخواهی میکنم مرسی
یعقوب
یکی از نکاتی که در تصویر این فیلم روی بلوری خیلی نظرم جلب کرد روش بیت ریت گذاری بود, حجم بیت ریت حدود Mbps 30 بود, مثل تمام نسخه های خانگی حجم بیت ریت در سکانس های اگشن به اوج میرسید و حفظ میشد, در این فیلم حجم بیت ریت خیلی بالا و پایین نشده و چیزی بین 20 تا 30 مگابیت متغییر بود, مثل بعضی کارها بیت ریت نمیومد زیر 10 مگابایت و یهو در صحنه های با جلوه های تصویری پیچیده بره بالا! که این کنترل بیت ریت باعث Structure خیلی خوب تصویر در تمام صحنه ها می شود, در اکثر کارها بیت ریت برای کنترل حجم فیلم روی دیسک خیلی بالا و پایین می کنند که این اصلا برای حفظ ساختار تصویر خوب نیست!
صدا: Dolby TrueHD 7.1
دالبی, دلبی و باز هم دالبی! صدای این فیلم تو سالن VOX Cinema که عالی و تاثیر گذار بود, اما باز هم دالبی روی بلوری کار خراب کرد و اون جذابیت های صدای فیلم ازش گرفت!
اما اینقدر صدای این فیلم خوبه که با این که دالبی خانگی ضعف های که اشاره خواهم کرد به این فیلم تحمیل کرده باز هم شاخص های خوبی ازش در نسخه خانگی فیلم باقی مانده است.
موزیک یکی از بهترین های این فیلم روی بلوری, در سکانس ابتدای و در جنگل سرخ اینقدر موزیک عالی اجرا میشه که انگار در فضای HIFI داری موزیک گوش میکنی! در صدای این فیلم مخصوصا در سکانس های اگشن تعادلی فوق العاده بین موزیک و افکت است, بنظر من موزیک این کار روی بلوری خیلی جلوتر از افکت بود.
دیالوگ بسیار جلو و با طنین شنیده میشد, فقط در بعضی سکانس های اگشن انرژی اضافی کانال LFE حس میشد که بخاطر صدای دالبی! (در صدای دالبی کانال جداگانه LFE نداریم, کانال ساب ترکیبی از 5 یا 7 کانال اصلی است) اما در کل صدای دیالوگ هم عالی بود.
میتونم بگم فضای DSP هم قابل قبول بود, حس بدی نداشتم و صدا نرم بین کانال ها جریان داشت.
صدای 7.1 صرفا برای چند سکانس اگشن فضای بود, حرکت افکت ها بین کانال ها چندان هیجانی نداشت و برام بی تفاوت بود!
به این نکته در تحلیل های زیادی اشاره کردم کارگردان های مثل Abrams و بسیاری دیگه علم و هنر سینمایی فوق العاده ای دارن اما انگار علاقه یا اعتقادی به جادوی صدا ندارن و کار میدن به دپاردمان صدا و منتظر نتیجه میشن!
در کل فقط از تصویر فیلم روی بلوری لذت بردم و صدا برام جذابیتی نداشت!
تصویر
صدا
خیلی سریع بریم سراغ صدا و تصویر IRON MAN 3 و ببینیم روی بلوری چی برای گفتن داره!
تصویر:
دوباره باید بگم ذره بین هارو بردارید تا بریم ببینیم چندتا پیکسل میتونیم بشموریم!
در بلوری مرد آهنی 3 با یکی از تمیز ترین تصاویر بلوری امسال در کنار The Hobbit مواجه هستید! اما این کجا و آن کجا! مرد آهنی 3 در تصویر به واقع من نا امید کرد! این فیلم هیچ جای برای دفاع از تصویر جزء تمیز بودن از نویز و گرین نداره!
رنگ ها در کل فیلم کدر و مرده هستند, حتی در صحنه های CGI با این که تصویر میره که درخششی در رنگ پیدا کنه اما باز نمیشه گفت درخششی در تصویر میبینید! در سکانس های شب کنتراست تصویر فوق العاده پایین! رنگ ها کدر و بی روح هستند!
جزئیات تصویر بسیار بده! در سکانس های داخل منزل Tony Stark نهایت تصویر وضوح استاندارد میبینید! حتی به 720 هم نزدیک نمیشه! به موهای دوست دختر Tony دقت کنید, یک بافت درهم رفته میبینید! در فیلم های براتون نوشتم که حتی تارهای مو بافت دارن و میشه برجستگی های روی تار مو را دید. و در این یکی ببینید جزئیات سوژه هارو ! در کلوزآپ های جزئیات ملایمی دیده میشه که نمیشه گفت بیشتر از رزولوشن 720 بود. از بدترین سکانس ها مربوط به مهم ترین سکانس فیلم و آن تخریب خانه استارک که حتی جزئیات متوسطی هم نمیبینید! خراب شدن ساختمان روی صخره بدون کوچکترین تاکید میکنم بدون کوچکترین جزئیات است! واقعا چرا در این سکانس تصویر اینقدر کدر هست نمیدونم! در کل فیلم تصویر کدر و آبکی میبینیم که در سکانس های شب بیشتر این وضوح و کنتراست پایین حس می کنید! در قسمت اول و دوم کنتراست تصویر از مهم ترین شاخص های تصویر هست.
به عنوان مثال اگر تصویر دی وی دی از نویز تمیز کنید و روی پلیر درست و حسابی اجرا کنید جزئیات شاید دقیق تری میبینید تا این کار روی بلوری!
باز هم تاکید می کنم تصویر بسیار تمیز و با Structure بسیار بالایی بود اما چیزی به اسم کنتراست و جزئیات تصویر وجود نداشت.
صدا : DTS-HD Master Audio 7.1
نمیتونم بگم از صدای این فیلم روی بلوری لذت بردم! همه چیز خیلی معمولی بود, نکات مثبتی شنیدم مثل کانالیزه بودن افکت ها که خوب بود اما تا عالی و فوق العاده خیلی فاصله داشت.
دیالوگ خوب شنیده میشد و میشه گفت جلو بود و حجم داشت.
کانال LFE خیلی خوب کار شده و در لحظاتی تاثیر گذاره!
فضای DSP نچندان جذاب بود! خیلی از افکت های لحظه ای قابل پیش بینی بود و فکر نمیکنم برای بیننده نچندان آشنا به فضای سینمایی هم شوک کننده بود! برای من که فقط از تصویر ایراد میگرفتم هیچ جذابیتی نداشت و خیلی معمولی بود.
در کل با توجه به سال ساخت فیلم, پتانسیلی که این فیلم برای بهترین صدا و تصویر داشت و A/V های فوق العاده ای که اخیرا روی بلوری دیدم این یکی از کارای بد امسال روی بلوری بود!
تصویر