Home Theater Center
مرکز بررسی سیستم های صوتی و تصویری
بحث اصلی در مورد تفاوت های Dolby Vision با HDR10 و همچنین +HDR10 برمی گردد به "Metadata" متادیتا یا فراداده ها, اطلاعات افزایشی و اضافی هستن که سورس در اختیار نمایشگر قرار می دهد, (مثل داده های دالبی ویژن و انواع HDR) در فرمت های رایج HDR و HDR10 متادیتا به صورت "Static" ایستا با عمق رنگ 10 بیت ارسال می شود, (عدد 10 به معنی 10 بیتی بودن است) در بخش DI در مرکز اصلاح و بازسازی تصویر شخص "Colorist" یک شدت روشنایی, گستره ی رنگ و nit (میزان تشعشع نور) ثابت را برای تصویر مشخص می کند, متادیتای HDR در انواع ایستا, برای کل یک فیلم ثابت تنظیم می شود, اینجاست که هنر Colorist حرف اول را می زند که چقدر بتواند فراداده ها یا ابر داده های درستی را برای کل فیلم تنظیم کند, در فرمت های قدیمی HDR که از متادیتای ایستا استفاده می کنند, هر چقدر هم که متادیتا دقیق تنظیم شده باشد, نمی شود انتظار داشت گستره دینامیکی تصویر برای تمام سطوح تصویر دقیق و درست عمل کند. در حالت ایستا در صحنه ی که نیاز به 400 نیت تشعشع نور داریم, داده های صحنه های با 550 نیت به نمایشگر ارسال می شود, که نتیجه میشه بهم خوردن گستره دینامیکی کل تصویر, معمولا در سکانس های که سایه و روشن های زیادی دارند تصویر بور می شود, و در سکانس های که شدت روشنایی بالاست امکان برهم خوردن "Chroma" وجود دارد, کروما درجه اشباع یا قدرت یک رنگ است که اگر در متادیتا دقیق تنظیم نشود, می تواند باعث برهم خوردن Intensity رنگ شود.
کمپانی های سازنده تلویزیون به دلیل این که فرمت HDR به صورت "اوپن سورس" منبع باز است, می توانند سلیقه و فناوری های خودشون در اجرای HDR اعمال کنند, که این موضوع هم بیشتر باعث ایجاد خطا و دور کردن تصویر از سورس شده است و کاملا غیر کاربردی برای افراد ویدئوفایل. به دلیل این که HDR منبع باز است, انجمن "Society for Motion Picture and Television Engineers" به اختصار "SMPTE" که میشه (انجمن مهندسان تصاویر متحرک و تلویزیون) استاندارد مشخصی را برای HDR تعریف نکرده است, فقط یک پروتکل ST 2084 که حداقل استاندارد ارسال داده از سورس به نمایشگر هست را برای HDR تعین کرده است.
در فرمت +HDR10 و Dolby Vision هر فریم از تصویر "متادیتای" دینامیک و مجزا دارد و با 12 بیت عمق رنگ اجرا می شود. در واقع فیلمی که با فرمت +HDR10 و دالبی ویژن آماده سازی می شود, حاوی متادیتای متغیر است که گستره دینامیک تصویر بسته به شرایط هر صحنه تغییر می کند. در فرمت های جدید کارگردان و Colorist می توانند برای هر فریم از تصویر یک Tone Mapping متفاوت را در نظر بگیرند, این یعنی هر فریم و هر لحظه از فیلم گستره دینامیکی کنترل شده ای دارد, فرآیندی بسیار گران و وقت گیر که نتیجه ی غیر قابل مقایسه با HDR و HDR10 که کل تصویر با یک Tone Mapping و متدیتای ثابت تنظیم می شود خواهد داشت.
با این که فرمت +HDR10 برای تولید کننده های محتوا و سازنده گان نمایشگرها رایگان است, اما انجمن SMPTE استاندارد ST-2094 به صورت مشترک برای +HDR10 و دالبی ویژن ارائه داده است, که تولید کننده گانی که از هر دو فرمت در تولیداتشان استفاده می کنند, موظف به رعایت این پروتکل مشترک هستند, البته هم کمپانی دالبی که صاحب امتیاز فرمت دالبی ویژن است و هم گسترش دهندگان HDR هر دو از اعضای انجمن SMPTE هستن, و بیشتر این نوع پروتکل های مشترک یک جور اطمینان از اجرای درست فرمت ها توسط تولید کنندگان است.
موارد مرتبط:
2.لطفا در هنگام پاسخ دادن به سوالات از به کارگیری الفاظ و جملاتی تحقیرآمیز که باعث دلسردی کاربر سوال کننده شود خودداری کنید.