Home Theater Center
مرکز بررسی سیستم های صوتی و تصویری
فيلم هاي زيادي در مورد ويروس ها، بيماريها و ده ها عوامل ديگه اي كه كره زمين رو تهديد ميكنن و بخش اعظمي از جمعيت انسانهاي اين كره رو از بين ميبرن ساخته شدن، از جمله سري فيلمهاي Resident Evil، Hell و خيلي فيلمهاي ديگه كه الان اسمشون به ذهنم نمياد، من هم اكثرشون رو تماشا كردم و اين سبك فيلمها رو دوست دارم. البته اغلب اونها فيلمهاي رده بالايي نيستند و معمولاً از فيلمنامه هاي قوي بهره نمي برند. در بين اين فيلمها I Am Legend با بازي Will Smith جايگاه ويژه اي براي من داره، هم اينكه از لحاظ امتياز و رده در بين فيلمهاي خوب قرار داره و هم اينكه داستان خوبي داره و البته جو و فضاي فيلم هم در نوع خود منحصر به فرد هست. داستان كلي فيلم هم از اين قرار هست دانشمندان اومدن و يك ويروس رو به صورت ژنتيكي دستكاري كردند تا ساختار اون رو طوري تغيير بدند كه بجاي اينكه زيان آور باشه، مفيد باشه و با اين روش تونستند سرطان رو درمان كنند، البته اين ويروس جهش پيدا ميكنه و از طريق هوا منتشر ميشه و 99 درصد انسانهاي كره زمين رو ميكشه و بقيه رو هم تبديل به زامبي هايي ميكنه كه از نور خورشيد فراري هستند. در اين ميان شخصيت Will Smith (دكتر Neville) كه يك ويروس شناس ارتشي هست و به طرز معجزه آسايي در برابر اين ويروس مصونيت داره با يك سگ canine به تنهايي در شهر نيويورك زندگي ميكنه و سعي داره يك واكسن براي مقابله با اين بيماري درست بكنه تا بتونه زامبي ها رو (كه البته در اين فيلم به اونها Dark Seekers گفته ميشه) درمان كنه. اين فيلم توسط Francis Lawrence كارگرداني شده كه در كارنامه كارگرداني خودش فيلمهايي مثل Constantine و Water For Elephants رو داره و الان هم قرار هست قسمت دوم فيلم The Hunger Games رو براي سال 2013 كارگرداني كنه. فيلم در سال 2007 بر روي پرده سينماها رفت و بعد از مدتي بر روي DVD و Blu-Ray عرضه شد. من هم خودم اولين بار فيلم رو بصورت HD البته با فرمت MKV ديدم و از ديدنش لذت بردم و بعدها تصميم گرفتم كه نسخه Blu-Ray رو تهيه كنم كه طبق معمول با لطف جناب آقاي برزين يك پك نفيس Collector's Edition از اين فيلم به دست من رسيد. اين مجموعه شامل دو ديسك بلو-ري هست، به همراه يك كتابچه زيبا كه شامل عكسهايي از لوكيشنهاي مختلف فيلم، قبل و بعد از انتشار بيماري هست. همچنين 6 كارت عكس از شهرهاي مختلف جهان بعد از انتشار بيماري و يك lenticular (كارت مخصوصي كه با حركت دادن اون، تصوير متحركي رو مي تونيد ببينيد) جالب هم داخل اين پك وجود دارن.
بريم سراغ فيلم و محتويات ديسكها. همونطور كه اشاره كردم اين پك شامل 2 ديسك بلو-ري هست كه ديسكهاي 50 گيگ هستند كه يكي شامل نسخه Theatrical و ديگري نسخه Alternate Ending هست. هر كدوم از ديسكها هم شامل بخشهاي اضافه و ساخت فيلم و مستند هست كه بعداً در موردشون توضيح خواهم داد.
و اما تصوير!
بسيار خوشحالم كه اين ديسكهاي بلو-ري به دستم رسيدن، چرا كه تصوير اين فيلم در هر دو نسخه موجود بر روي دو ديسك فوق العاده هست. كيفيت تصوير از ابتدا تا انتها بسيار چشمگير و sharpness تصاوير تقريباً در تمام مدت طول فيلم خيره كننده هست. از همون صحنه اول فيلم كه با نشون دادن تصويري از شهر متروك نيويورك شروع ميشه مي تونيم متوجه غني بودن تصوير بشيم. رنگ ها بسيار به جا و با غلظت مناسب در تصاوير ديده ميشن و من رنگي رو نديدم كه زياد از حد تو چشم بزنه و يا غير طبيعي به نظر بياد. از قرمزي رنگ اتومبيل فورد موستانگ كه در ابتداي فيلم مي بينيم تا تاريك ترين صحنه ها تنوع رنگي فيلم قابل توجه هست. سياهي در اين فيلم نقش بزرگي رو ايفا ميكنه چرا كه زامبي هاي فيلم هميشه در تاريكي ها مخفي ميشن و در شب بيرون ميان و وقتي در فيلم در ساختمان هاي تاريك با اونها برخورد داريم طيف هاي مختلفي از رنگهاي تيره رو مي بينيم از سياهي مطلق تا رنگهاي خاكستري تيره و تفاوت در اين رنگها بدليل كنتراست خوب تصوير قابل تشخيص هست. در طول فيلم صحنه هاي زيادي از صورت Smith بصورت Close-up ديده ميشه كه در اين صحنه ها شفافيت و جزئيات تصوير در حد اعلا قابل مشاهده هست. حقيقتاً مي تونم كيفيت تصوير رو با كيفيتي كه در فيلمهاي The Lord Of The Rings ديدم مقايسه كنم كه به نظر من از شفاف ترين تصاويري بودند كه تابحال بر روي بلو-ري ديدم. اگر چه ميزان تصاوير CG استفاده شده در اين فيلم زياد نيست اما در جاهايي كه CG استفاده شده اين قضيه كاملاً قابل تشخيص هست، مثل حيواناتي كه در ابتداي فيلم توسط دكتر Neville تعقيب ميشن و همينطور كليه شخصيت هاي Dark Seekers كه به طرز واضحي مشخص هست كه كامپيوتري هستند. البته اين قضيه باعث نميشه كه كيفيت بصري تصوير پايين بياد و شايد بشه گفت كه اونقدر كيفيت تصاوير بالاست كه غيرواقعي بودن بخشهاي CG براحتي قابل تشخيص هست! اگر كسي ميخواد Sharpness تصوير و كيفيت رو در يك ديسك بلو-ري به نمايش بذاره، مطمئناً I Am Legend انتخاب بسيار خوبي براي اين كار هست.
در مورد تفاوت محتوي در دو ديسك بايد بگم كه به جز بخشهاي اضافه، در بين دو نسخه فيلم تفاوت زياد نيست، جز چند دقيقه ابتدايي فيلم و البته پايان فيلم كه در نسخه Alternate Ending طبيعتاً كاملاً متفاوت هست. من هم نمي خوام در مورد اين تفاوتها صحبت كنم شايد كسي از دوستان باشه كه بخواد فيلم رو ببينه.
از تصوير فيلم كه بگذريم بايد بگم كه از صداي فيلم نميشه گذشت!
بهترين ترك صوتي قرار گرفته روي اين ديسكها ترك Dolby TrueHD 5.1 هست كه همانند تصوير اين فيلم بسيار با كيفيت هست. در طول فيلم بخشهاي زيادي هستن كه سر و صداي آنچناني در كار نيست و هر صدايي كه هست، صداي محيط و همچنين حركات شخصيت اصلي فيلم هست، اما نكته قابل توجه هم همين جاست كه هيچ وقت كمبود صدا احساس نميشه و در تمام طول فيلم محيط اطراف بيننده پر از صداي محيط اطراف شخصيت داستان هست، يعني بيننده كاملاً در مركز قرار داره و خودش رو در اون مكان احساس ميكنه. صداهاي بسيار ظريف مثل حركت باد ميان علفهاي هرز و صداي حيواناتي كه از دوردست شنيده ميشه به زيبايي به طبيعي شدن فضا كمك ميكنن و اون حس تنهايي شخصيت اصلي فيلم در اين شهر متروك رو به بيننده القا ميكنند. البته صداهاي بلند و نفس گير هم در فيلم داريم. در بخش ابتدايي فيلم و در صحنه هاي تعقيب و گريز بين دكتر Neville و يك سري آهو كه با استفاده از يك اتومبيل فورد موستانگ انجام ميشه صداي غرش موتور اين اتومبيل قدرتمند و همينطور صداي جيغ لاستيكهاي ماشين بسيار شنيدني هستند. صحنه هايي هم هستند كه واقعاً ساب ووفر اتاق رو به لرزه در مياره، مثل صحنه انفجاري كه دكتر Neville ايجاد ميكنه تا Dark Seekers رو از بين ببره كه در اين صحنه لرزه شديدي كه خونه دكتر Neville رو بالا و پايين ميكنه در اتاق به شدت احساس ميشه! طبق معمول ترك هاي صوتي عالي، در اينجا هم تركيب صداي محيط ، ديالوگ، آهنگ و همه صداهاي ديگه به زيبايي انجام ميشه و هيچ كدوم در حضور ديگري از بين نميره و يا ضعيف به نظر نميرسه. يك سري هم تير اندازي در فيلم داريم كه عموماً از يك مسلسل جنگي هست كه در اين صحنه ها هم شليك شدن گلوله ها با صداي مهيبي كه ايجاد ميكنن كاملاً خودنمايي ميكنن. در كل ترك صوتي اين فيلم تركيب كاملي از فركانسهاي صوتي از زير تا بم هست و از آرامش مطلق تا هرج و مرج تمام عيار رو ارائه ميده. اين ترك صوتي كاملاً برازنده اين فيلم و تصوير با كيفيت اون هست.
ميرسيم به بخشهاي اضافه و پشت صحنه ها و كليپهاي موجود در هر دو ديسك. در ديسك Theatrical Edition در بخش اضافات يك مستند طولاني 50 دقيقه اي داريم كه در مورد ساخت فيلم هست و صحنه هاي زيادي از پشت صحنه فيلمبرداري فيلم رو نشون ميده و همينطور مصاحبه هايي با عوامل فيلم، كه با كيفيت HD ارائه ميشه و ديدني و جذاب هست. يك بخش ديگه هم داريم بنام Focus Points كه به اين صورت عمل ميكنه كه در طول نمايش فيلم در بعضي از جاها يك آيكن بر روي صفحه نمايش ظاهر ميشه كه با زدن اون به بخشي از پشت صحنه ها كه مربوط به اون صحنه خاص هست ميريم. مورد بعدي يك مستند HDديگه هست كه در مورد اطلاعات علمي در مورد ويروس هاي مختلف و مشابه آنچه در فيلم به نمايش در اومده هست كه در نوع خود جالبه. بخش آخر هم يك سري Comic هست هر كدوم در كشوري خاص (مثلاً هند) رخ ميده و بخشي از اثرات ويروس رو در اون كشور به نمايش ميذاره، البته مدت زمان اين كميك ها حدود 20 دقيقه هست ولي كيفيت HD دارند.
در ديسك Alternate هم يك سري اضافات ديگه داريم كه يكي به مدت 25 دقيقه و با كيفيت SD ارائه ميشه و مورد بعدي هم البته با كيفيت HD خودش شامل 5 زيرمجموعه هست هر كدوم به جلوه هاي ويژه بخشي از فيلم مي پردازه. بخش آخر هم كه باز با كيفيت SD نمايش داده ميشه شامل يك سري صحنه هاي حذف شده از فيلم هست.
در كل پك Collector's Edition فيلم I Am Legend يك پك زيبا و با ارزش هست كه براي علاقه مندان به اين سبك فيلمها ميتونه بسيار قابل توجه باشه.
باز هم در پايان از جناب برزين به خاطر لطف هميشگي شون و فراهم كردن امكان دسترسي به اين سورسها تشكر ميكنم و از دوستان هم به علت غيبت طولاني عذر ميخوام، البته مشغله كاري و همينطور كمبود فرصت باعث و باني اين غيبت هست.
موفق باشيد
طاهر
در مطلب زیر نگاهی کوتاه دارم بر گذشته و حال چند برند ویدئو پلیر ساز به ویژه سونی, پاناسونیک و پایونیر. با تاکید بیشتر بر پاناسونیک چرا که این مطلب در اصل تحلیل بلو-ری پلیر مدل "BDT220" پاناسونیک بود, که بدین شکل در آمد!!!!
پاناسونیک در سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ میلادی که اوج رواج دی وی دی پلیرها بود با تولید دی وی دی پلیرهای نه چندان قوی در A/V یکی از تولید کنندگان ضعیف اما سرشناس ژاپنی بود. در ژاپن سونی و پایونیر نبض تولید دی وی دی پلیرهای های اند و میانه قیمت ( در آن سالها دی وی دی پلیرها جزء محصولات گران قیمت بحساب می آمد و هنوز به مرحله تجاری سازی نرسیده بود) را در دست گرفتند و آنچنان قدرت و اعتبار پیدا کرده بودند که هیچ رقیب ژاپنی و اروپایی امکان نزدیک شدن به این دو غول ژاپنی را نداشتند. اما پاناسونیک حتی توان ساخت یک "هد نوری" قوی که دیسک های کمی خش دار را بخواند نداشت! و در این مورد یکی از ضعیف ترین ها بشمار می آمد.
کمپانی های دنن, مارانتز و آنکیو تنها تولیدات های اند داشتند و هنوز تولیدات تجاری نداشتند. دنن و مارانتز بعد از سال ۲۰۰۲ و قرار گرفتن در مجموعه D&M موفق ترین تولیدات خود را تجربه کردند. البته دنن و مارانتز تا این تاریخ هنوز هیچ ویدئو پلیر تجاری تولید نکرده اند. و تنها آنکیو بود که بعد از تولیدات فوق العاده ای مثل DV-S939 و DV-SP1000E که در کلاس های اند از بهترین ها بحساب میاد, چند تولید بسیار عجیب داشت! از دی وی دی پلیرهای که مونتاژ کاملی از پایونیر در کابینت متفاوت بود تا بلو-ری پلیر SP308 که از ال جی کپی برداری کرده بود!
یاماها تقریبا از ابتدایی ورود دی وی دی پلیرها حظور داشت, اما هیچ وقت نتوانست ویدئو پلیر ساز مطرحی شود! نه در دی وی دی و نه امروزه در بلو-ری پلیر تولید چشمگیری نداشته است!
تا سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ سونی به تدریج ساخت محصولا های اند کم کرد! تولید پلیرهای سری ES و QS که در سری های اند و میانه قیمت قرار داشتند کم شد و با تقاضای بازار رو به تجاری سازی آورد. مدل های بسیار پرفروشی مثل "DVP-NS305" اولین دی وی دی پلیر سونی با امکان پخش MP3 و همچنین مدل پرفروش "DVP-NS530" خود فاجعه ای در ساخت دی وی دی پلیرها از لحاظ کیفیت A/V بحساب می آمدند. (توجه کنید گفتم پرفروش اما بی کیفیت) صدا و تصویر در مدل های جدید سونی از این دو مدل به بعد به شدت مشکل دار بود! در آن سالها در پلیرهای های اند از پردازشگرهای 10Bit - 54Mhz استفاده میشد و در محصولات تجاری از پردازشگرهای 10Bit - 27Mhz که این میزان پائین خطوط کوانتیزه و فرکانس نمونه برداری باعث تصاویر به شدت ضعیف میشد که اگر هم طراحی خوبی پشت این پلیرها مثل نمونه های تجاری سونی نبود! تصویر با نویز دیجیتال بالا و لرزش همراه بود.
در آن زمان در خروجی Component دی وی دی پلیرها از سیستم تصویر interlace استفاده میشد, یکی از دلایل لرزش و شانه ای شدن تصویر همین سیستم ابتدایی بود. از اوایل سال ۲۰۰۳ بود که دی وی دی پلیرها با سیستم پخش Progressivescan وارد بازار شد. Progressivescan همراه شد با پردازشگرهای 12Bit - 108Mhz که باعث بهبود کیفیت تصویر در خروجی Component شد. سونی از اولین شرکت های بود که این سیستم پخش و پردازشگرهای جدید وارد تولیدات تجاری خود کرد. مدل "DVP-NS730P" از پرفروش ترین های سونی بود. در همان سال مدل "DVP-NS930" از سری QS و مدل "DVP-NS999" از سری ES مجهز به سیستم Progressive scan و پرازشگرهای جدید بودند. سونی در سری تجاری خود مثل NS730P تا حدودی مشکلات تصویر کم کرده بود اما سونی در مدل های تجاری یک مشکل بزرگ داشت و دارد! صدا در مدل های تجاری سونی افتضاح خراب بود و هست! صدای این پلیرها در افکت های سنگین به شدت فرکانس های بالا و پائین فیلتر می کرد و چیزی جزء صدای مرده و بی روح باقی نمی گذاشت. این مشکل در تمام تولیدات تجاری سونی وجود داشت و هنوز هم در دی وی دی و بلو-ری پلیرهاش دارد.
پایونیر نیز با دی وی دی پلیرهای تجاری مجهز به Progressive scan و پردازشگرهای 12Bit - 108Mhz وارد بازار شده بود و مثل گذشته به کیفیت محصولات و طراحی دقیق وفادار بود. و از بهترین ها بحساب می آمد.
این بار پاناسونیک بود که با سری جدید پلیرهای خود نظر منفی برخی از Videophile هارو به خود جلب کرد, پاناسونیک با مدل های S75-S65-S35 وارد نسل جدیدی از ویدئو پلیر سازی خود شد. هر سه مدل مجهز به سیستم Progressive scan بودند و با پردازشگر دقیق 10Bit - 54Mhz کار می کردند. تصویر این سری از دی وی دی پلیرهای پاناسونیک کمی نویزی با جزئیات بالا و درخشان بود. همراه با صدای بسیار افکتیو و کریستالی. که در کنار پایونیر از بهترین های تجاری ژاپن بودند. پاناسونیک موفقیت دی وی دی پلیرهای خود را با معرفی مدل S97 در سال ۲۰۰۵ با پردازشگر 12Bit - 108Mhz و خروجی HDMI کامل کرد و ادامه داد.
پایونیر نیز در همان سالها با معرفی مدل های مجهز به پردازشگرهای بسیار دقیق 12Bit - 108Mhz از "MediaTek" و خروجی HDMI یکی از بهترین ویدئو پلیر سازها بود و ادامه داد تا مدل NS-610 که در سال ۲۰۰۹ وارد بازار کرد و از موفق ترین مدل های تجاری پایونیر بود. پایونیر بعد از NS-610 تمرکز اصلی خود را روی بلو-ری پلیرها قرار داد.
این همه گفتم تا برسم به بلوری پلیر BDT220 از پاناسونیک, پلیری با کابینت بسیار ارزان و طراحی نچندان جذاب حتی برای یک محصول تجاری. پلیری با سرعت بالای بارگذاری دی وی دی و بلو-ری و منوی کامل و دقیق در کالیبره کردن و هماهنگ کردن پلیر با نمایشگر. یک بلوری پلیر ارزان با امکانات و کیفیت پخش ایده ال است.
تست های مختلفی از چند فیلم جدید روی این پلیر گرفتم, یکی از عنوان جدید بلوری "Ghost Rider: Spirit Of Vengeance" بود که یکی از تولیدات برجسه 1080P روی بلوری همین فیلم است. BDT220 تصویر گرم و سینمایی داره و Ghost Rider کمی با حرات رنگ بیشتری نسبت به پلیر مرجع من پخش می کرد. جزئیات بالای تصویر در این فیلم خیره کننده زیباست! فقط از صدا و تصویر این فیلم لذت ببرید. پاناسونیک برای یک پلیر تجاری تصویر عالی پخش می کرد! تصویر در تمام صحنه ها ثبات داشت. لرزشی در تیزی های تصویر ایجاد نمی کرد. جزئیات بالای نمایش میداد. کنتراست و عمق سیاهی عالی بود.
صدای این پلیر هم در کلاس خودش عالی بود, دیالوگ قوی, افکت های لحظه ای با فرکانس کامل, بدون ایجاد حس تنبلی در صدا. فرکانس LFE بدون تغییر با صدای که من در پلیر مرجع خودم شنیدم.
این پلیر در ارتقاء تصاویر وضوح استاندارد به وضوح کامل هم فوق العاده بود! چند عنوان دی وی دی ریژن ۲ تست کردم, و بنظرم بهترین در این کلاس همین BDT220 هست.
در کل اگر بخوام از تمام ضعف های این پلیر بگذرم! یکی از انتخاب های تجاری مورد تایید, نسل جدید بلو-ری پلیرهای پاناسونیک است.
نکات کوتاهی را درباره شناخت رنگ ها برایتان می نویسم که بسیار در تحلیل فیلم, درک تصویر و کالیبراسیون دقیق نمایشگر و ویدئو پروژکتورها می تواند به شما کمک کند.
رنگ های اصلی: رنگ اصلی رنگی است که بصورت مستقل وجود دارد و نمی توان آن را از ترکیب رنگ های دیگر ساخت. رنگ های اصلی عبارتند از زرد, قرمز, و آبی این رنگ ها سه جنبه ی اساسی و اولیه را نشان می دهند که عبارتند از: گرمای قرمز, سرمای آبی, و سر زندگی زرد.
(رنگ سفید از ترکیب سه رنگ قرمز, سبز و آبی تولید می شود. و این یکی از دلایل استفاده از RGB در نمایشگرهاست)
رنگ گرم: به رنگ های واقع در بین دو طیف نوری زرد و نارنجی رنگ های گرم می گویند. همه ی این رنگ ها دارای رنگ های قرمز, نارنجی و زرد هستند. رنگ های گرم طولانی ترین طول موج را نسبت به دیگر رنگ ها دارند. این رنگ ها به رنگ های "نزدیک" معروف هستند زیرا باعث می شوند اشیاء نزدیکتر از فاصلهء واقعی شان به نظر برسند. به عنوان مثال مجموعه فیلم های "Transformers" دارای رنگ های گرم است.
رنگ های سرد: رنگ آبی اساس رنگ های سرد است, این رنگ به خاطر اضافه شدن رنگ رزد به ترکیبش از رنگ های یخی جدا می شود. رنگ های قرار گرفته بین دو طیف نوری سبز و بنفش را رنگ های سرد می نامند. رنگ آبی جزء رنگ های درخشان نیز بحساب می آید. رنگ های سرد به رنگ های "دور" معروفند زیرا اشیاء دورتر از فاصله واقعی شان دیده می شوند. مجموعه فیلم های "Underworld" دارای رنگ های سرد است.
رنگ های درخشان: رنگ های درخشان رنگی است که در ترکیب آن از خاکستری یا سیاه استفاده نشده است. انواع رنگ های آبی, قرمز, و نارنجی رنگ های درخشان کامل هستند. و در صنعت سینما بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.
رنگ خنثی: رنگ های خنثی رنگ های هستند که از ترکیب رنگ های دیگر به وجود می آیند این رنگ ها می توانند اثرات مثبت یا منفی در بیننده داشته باشند. رنگ های سفید, سیاه, خاکستری, بژ و قهوه ای از جمله رنگ های خنثی هستند. در بسیار از فیلم های برای انتقال فضای احساسی مورد نظر کارگردان از رنگ های خنثی به عنوان رنگ غالب استفاده می شود. به عنوان مثال فیلم "The Book of Eli " دارای رنگ غالب خنثی است.
رنگ غالب: رنگ غالب همیشه بیش از بقیه رنگ ها نظر را به خود جلب می کند. در یک تصویر بقیه رنگ ها نسبت به رنگ غالب در درجه دوم اهمیت قرار می گیرند. در بسیار از فیلم ها گارکردانان برای القاء حال و هوای فیلم از رنگ های غالب استفاده می کنند.
رنگ های کروماتیک: به رنگ های که در طیف اصلی رنگ ها می باشند کروماتیک می گویند. رنگ های کروماتیک بسیار زیاد هستند که مهم ترین آنها رنگ های زرد, قرمز, و آبی می باشد.
رنگ های اکروماتیک: کیفیتی که در اکثر رنگ ها وجود دارد در رنگ های سفید, سیاه و خاکستری وجود ندارد. به این سه رنگ که فاقد رنگ هستند رنگ اکروماتیک می گویند. به تصاویر سیاه و سفید نیز اکروماتیک می گویند. رنگ سفید از ترکیب طیف وسیعی از رنگ های قرمز, سبز و آبی به وجود می آید, اما رنگ سفید در واقع رنگ نیست, بلکه عدم وجود رنگ است.
این تحلیل الان اینجا نمی نوشتم میرفت جزو کلی مطلب نوشته نشده در دفتر تستم!
بلو-ری پلیر LX54 پایونیر با ال سی دی سامسونگ, کابل Wireworld Chroma 6 ,آمپلی فایر Pioneer LX83 , بلندگوی Polk Audio بلو-ری Terminator Salvation و دی وی دی Underworld: Evolution تست کردم.
اینکه این پلیر چه فرمت های اجرا میکنه و اینجور چیزا که فکر نمیکنم اصلا اهمیتی در تحلیل یک ویدئو پلیر داشته باشه برید اینجا و خودتون ببینید.
LX54 مدل ارتقا داده شده از LX53 است. با این تفاوت که در مدل LX53 از Profile 2.0 استفاده شده و در LX54 از Profile 5.0 که امکان نمایش تصاویر سه بعدی وضوح بالا را دارد.
پایونیر یکی از بهترین دیجیتال ویدئو پلیر سازها در دو دهه گذشته بوده و هست. تولیدات ضعیف داشته اما هیچ وقت بد نداشته.
تست پلیر:
زمان لود دیسک بلو-ری حدود ۲۸ ثانیه که زمان متوسطی بحساب میاد.
تصویر فیلم ترمیناتور ۴ یکم Bold چیزی که من دوستش دارم, خوب میشه روی این نوع تصاویر سیستم تست کرد, LX54 جزئیات خوبی نمایش میداد, با اینکه کابلی مثل Wireworld یکم تصویر آرام میکنه, من اون Texture که از ترمیناتور ۴ انتظار داشتم خیلی خوب به من میداد. منظورم این نیست که کابل چیزی از دقت تصویر کم کرده بود, هر کابلی بافت صدا و تصویر مخصوص به خودشو داره که هرچی Neutrality کل سیستم بیشتر باشه خصوصیات کابل در هر سیستم صوتی و تصویری خودشو بیشتر نشان میده.
پلیر در حد قابل قبولی نویز دیجیتال کنترل میکرد. این فیلم گرین حساب شده داره, در نماهای خیلی کم دیده میشه و در نماهای محسوس, مخصوصا روی نمایشگری مثل سامسونگ اگر مشکلی در سیستم نمایش باشه یکم اذیت میکنه. اما روی این سیستم گرین سر جای خودش بود و خوب میشد جدا بودن گرین از بافت تصویر تشخیص داد. نمیگم مثل یک پلیر های اند عمل میکرد اما خوب بود.
ترمیناتور ۴ Texture فوق العاده عالی داره, LX54 خوب این بافت نمایش میداد, خوب و تمیز در حد قابل قبول.
تست دی وی دی LX54 روی فیلم Underworld: Evolution :) انجام دادم, فیلم ترکیبی از رنگ آبی و سیاه خالص, پلیر با bit-36 عمق رنگ اون میزان درخشندگی و عمق سیاهی که من از این فیلم می شناسم تا جای که نشه ایراد گرفت نمایش میداد. افزایش رزولوشن از Standard-definition به High-definition خوب بود, تیزی لبه های تصاویر کنگره داره دیده نمیشد که امتیاز مهمی در پلیرهای است که تصاویر وضوح استاندارد به وضوح بالا ارتقا میدن.
در صحنه های از فیلم کمی گرین هست که من دوستش دارم, در حالت وضوح استاندارد روی این کلاس از پلیرها یکم این گرین میره تو بافت تصویر و از وضوح کم میکنه! با افزایش رزولوشن اگر خوب و دقیق انجام شده باشه این گرین از بافت تصویر جدا میشه و دیگه زشت نیست, من میگم گرین شخصیت پیدا میکنه و خودش میشه بخشی از لذت بردن از دقت تصویر. LX54 پایونیر در کلاس خودش این کار خوب انجام میداد, اجرای این پلیر روی دی وی دی خوب بود.
صدای LX54 مثل تمام ویدئو پلیرهای پایونیر Dynamic و Rich بود. البته این ویژگی پایونیر در پلیرهای مختلف متفاوت, LX54 صدای DTS-HD خوب اجرا میکرد. با رزولوشن بالا و پیک های لحظه ای تاثیر گذار سیستم صدای خوبی هم از پایونیر حمایت میکرد, بلندگوهای Polk Audio بسیار افکتیو, موزیک آنچنان Sweet ندارن اما افکت عالی دارن.
تست دالبی پلیر روی فیلم Underworld: Evolution انجام شد, صدا با رزولوشن بالا و کاملا کانالیزه شنیده میشد. که برای بلو-ری پلیری در این کلاس قابل قبول بود.
تست موزیک پلیر مثل تمام تولیدات پایونیر در این کلاس آنچنان جالب نیست! مدل LX52 نسبت به LX53 و LX54 مدار صوتی آنالوگ خیلی بهتری داشت! اما کلا پایونیر در ساخت ویدئو پلیرهای ارزان و میانه قیمت مثل این یکی افکت فدای موزیک نمیکنه.
LX54 در کلاس متوسط پلیری خوش ساخت, با منوی کامل تر نسبت به هم کلاس های گذشته, صدا و تصویر خوب, و بهتر از مدل های ارزان قیمت و قابل قبول در کلاس خودش است.
امروز با دوستان صحبت سر ویدئو پلیری بود که هیچ تنظیماتی برای تصویر نداشته باشه! یعنی پلیر هر آنچه از دیسک دریافت میکنه را بدون هیچ تغییری تحویل پورت خروجی بده. اینجوری خیلی بهتره میشه نمایشگر کالیبره کرد؟ من گاهی مشکلاتی در تصویر میبینم که از هماهنگ نبودن پلیر با نمایشگر! من نظرم روی پلیری که هیچ مدار آنالوگ و هیچ گونه تنظیمات تصویر نداشته باشه, همچین ویدئو پلیری میشه یک سورس واقعی.
صحبتی هم بود که شاید چیپ های ARM در بلو-ری پلیرهای قابل حمل هم ببینیم؟
یه تست کوچیک هم از فیلم "The Ten Commandments" گرفتیم. نسخه Limited Edition عجب Restoration کردن این فیلم ! ( من نمی دونم اگر این فیلم در مورد حضرت موسی و قوم بنی اسرائیل نبود باز هم هالیوود دوباره این فیلم تا این حد زنده میکرد؟) فقط یک نکته!
از هر نظر که فکر کنید نسخه Limited Edition این فیلم در Artwork حرف نداره جزء اون دو تا تبلت سنگی البته اینجا پلاستیکی! که واقعا افتضاح کار کردن! بدجور میخوره تو ذوق آدم, Disc holder که خیلی بده! این تبلت های که ده فرمان روش نوشته شده را میشد از جنس بهتر و خیلی قشنگ تر درست کرد!
هیچ می دونستید دیسک های صدا و تصویری که دارید بعد از یک مدت نسبتا طولانی پخش شدن کاهش کیفیت پیدا می کنند؟ درست مثل هر وسیله الکتریکی که امواج مغناطیس جذب میکنه و این می تونه در کارکرد درست و دقیق اون دستگاه تاثیر منفی داشته باشد. دیسک های صدا و تصویر هم بعد از مدتی پخش شدن مغناطیس جذب می کنند که در کیفیت اطلاعات روی دیسک تاثیر منفی دارد.
دستگاه Disc Demagnetizer کارش این که دیسک مغناطیس زدایی میکنه. تاثیر این کار روی دیسک های تصویری تو سیستم های درست حسابی کاملا محسوس, من چندین بار این آزمایش کردم. کافی یه نسخه دو سال کارکرده از فیلم یا موزیک داشته باشید و اون با یه نسخه نو مقایسه کنید, تفاوت در دقت تصویر و کانالیزه بودن صدا مخصوصا صدا رو خوب متوجه میشد. دیسک کارکرده بعد از مغناطیس زدایی دقت تصویر بهتری داره. گرین ها کاملا از بافت تصویر جدا میشه دیگه اون حالت بد لایه لایه بودن گرین کمتر می بینید. تیزی تصویر بیشتر میشه. صدا شفاف تر و خیلی راحت تر تو کانال ها حرکت میکنه, صدا باز میشه.
برای همین خیلی از خوره های فیلم و موزیک از هر دیسک دو یا چند تا میخرن! چرا که امکان داره اون نسخه فیلم یا موسیقی دیگه تولید نشه. اتفاقا داشتیم در مورد همین موضوع صحبت میکردیم, یکی از دوستان گفتن فیلم بازها و مجموعه دارها از هر ریژن و تولیدات کشورهای مختلف یکی میخرن! برای این که همه تولیدات با پکیج های مختلف داشته باشن.
این حرف درسته به ایشون هم توضیح دادم برای پکیج های مختلف میخرن. گاهی برای بانس ها مختلفی که تو نسخه های مختلف هست میخرن, مثلا یه مصاحبه یا قسمتی از پشت صحنه فیلم که در نسخه آمریکایی نیست و تو نسخه اروپا یا آسیا هست یا بلعکس, یا به شکل دیگه ای هست! و برای این چند نسخه میخرن. ولی منظور من خرید دو نسخه فیلم یا موزیک از یک تولید برای داشتن همیشه یک نسخه نو از اثر هنری مورد علاقه است.
چی شد! از مغناطیس زدایی رفتم تو نسخه های فیلم و موزیک:)
دست یابی به تجربه اجرایی FormFloor یک مقدار سخت است. و یک مقدار خلاف عرف آن چیزی است که قبلا به آن خو گرفته ایم.
من بلندگوی FormFloor را در همان جایی که مدل MILES 2 مارتن را قرار داده بودم گذاشتم و حدود ۹۰ دقیقه با موسیقی هایی که قبلا هم گوش داده بودم تست کردم.
حقیقتا درک شفافیت تصویری و عمق ادراکی در بلندگوی FormFloor مارتن بی نظیر است.
اجرای باس در ووفر ۷ اینچی سرامیکی بی نظیر است, و صدا کل محوطه را می گیرد.
Ribbon Tweeter گاهی افکت های کناری دارند, با Over Tone ناخالص! ولی این مشکل در FormFloor دیده نمیشه و در فرکانس های بالا گوش شنونده را آزار نمیده.
خواننده کوبایی شروع کرد به تک خوانی یک قطعه موسیقی انگار موسیقی مثل یک پر خیلی سبک آدم لمس میکنه.
نواختن پیانو در FormFloor از شفافیت و دینامیک خالص برخوردار است با اجرای احساسی.
شفافیت, هارمونی و تونالیتی FormFloor به شما اجازه می دهد که اجرای پیانو را تحسین کنید.
If you are in search of a speaker with exceedingly clear voice and dynamic force to fill a medium sized room with panoramic sound, put the Marten FormFloors at the top of your list. Highly recommended
اگه دنبال یک اسپیکر با صدای فوق العاده شفاف هستید که یک اتاق متوسط را ساپورت کنید, بلندگوی FormFloor مارتن اول لیستتان بذارید. این بلندگو را واقعا توصیه میکنم!
مجموعه فیلم های Resident Evil به شدت مورد علاقه من است. نمی دونم چرا از این تیپ فیلما خوشم میاد! و از این یکی خیلی بیشتر, شاید یکی از دلایل بازی MilLa Jovovich باشه! انگار این آدم برای بازی در نقش آلیس آفریده شده! برای دیدن این قسمت آخر Afterlife خیلی انتظار کشیدم! نسخه خانگی فیلم هم خیلی دیر به دستم رسید, خلاصه که رسید و دیدیم. قبل از تحلیل صدا و تصویر فیلم یکم در مورد خود فیلم.
تفاوت گریم و بازي Jovovich در این چهار قسمت خیلی جالبه, دوستاني كه سه گانه گذشته و قسمت چهارم ديدن, حتما متوجه گريم هاي متفاوت آليس در هر قسمت شدن؟ در قسمت اول چهره آليس خيلي بي روح و احساس, حس فراموشي كه آليس دچارش هست خيلي خوب القاء ميكنه.
در قسمت دوم Apocalypse آليس انگار يكم باهوش تر شده و از اون حالت شلختگی ظاهری بيرون آمده و بهتر ميتونه با انسان ها ارتباط برقرار كنه, جنگجو تر شده, به توانای که داره و در قسمت اول ازش خبر نداشت پی برده. حس اعتماد به نفس بيشتری در چهرش ديده ميشه, لباس و آرايش ظاهری خیلی بهتری داره.
در قسمت سوم Extinction آليس با گريم كمی متفاوت تر ظاهر شد, شخصيت پيدا كرد, شخصيتی همراه با خشونت, آليس ديگه شبيه به يك موجود فرا انسانی, بدون احساس با چهره ای گاه خنگ نيست. آکساسوار لباس آليس در قسمت سوم خيلی عالی كار شده و فوق العاده به حال و هوای فيلم مياد.
در اين قسمت چهارم Afterlife گريم آليس كاملا متفاوت, آليس كاملا شخصيت انسانی پيدا كرده, با آرايش زنانه, كه خودش نشون ميده آليس خصوصيات انسانی بيشتري پيدا كرده. گريم و بازي Jovovich در قسمت چهارم خيلی به شخصيت اصلی Jovovich نزديك, اگر مصاحبه ها و ويدئوهاي Jovovich ديده باشيد متوجه شدین كه در قسمت چهارم شخصيت آليس به بازيگرش خيلي نزديك تر شده؟ به همين دليل اون بازی يكم اغراق آميز كه در قسمت اول داره در قسمت چهارم اصلا ديده نميشه, واقعا ديگه MilLa Jovovich استاد بازی كردن نقش محبوب آليس.
اگر بخوام میزان جذابت فیلم در این چهار قسمت از نظر خودم بگم قسمت چهارم می توانست یکی از بهترین ها باشه! پتانسیل این داشت که بهترین باشه اما نشد! حتی کمتر از سه قسمت گذشته! مشکل اصلی قسمت چهام کوتاه بودن صحنه های درگیری و نبرد آلیس با زامبی ها و کوتاه بودن موقعیت های هست که آلیس و دیگر بازیگران در اون قرار می گیرند, شخصیت Executioner خیلی می توانست صحنه های فوق العاده در فیلم ایجاد کنه, اما خیلی زود این شخصیت باحال از دست دادیم! فیلم پر از صحنه های جذاب اما خیلی کوتاه! صحنه ای که Executioner در شهر تبر روی زمین میکشه من گفتم این هیولا در شهر چه بکنه!
نقدهای به این فیلم شد که قسمتی از آن از نظر من اشتباه! حتما میدونید که قسمت چهارم با همان دوربین Fusion Camera که مخصوص آواتار اصلاح شد تصویر برداری شده. در آواتار چیزی که دوستان من در سینما دیدن و به من گفتند شاهد عمق تصویر خیره کننده هستیم. بعضی ها وقتی Afterlife دیدن توقع صحنه های که در آواتار دیده بودن داشتند! چیزی که اصلا درست نیست! کارگردان این فیلم بلعکس آواتار صحنه های سه بعدی که از پرده بیرون میاد در فیلم به نمایش گذاشته! کسی که هر دو فیلم در یک سالن دیده بود به من میگفت Afterlife یک سه بعدی وحشتناک, یک سرگرمی محض.
آخر فیلم وقتی Sienna Guillory که در قسمت دوم نقش Jill Valentine خیلی خوب بازی کرده, ظاهر میشه و دستورات به سربازها اعلام میکنه فقط به این فکر میکنی که قسمت بعد کی ساخته میشه؟ ظاهرا قراره قسمت پنجم در سپتامبر ۲۰۱۲ اکران شود.
خوب بریم سراغ صدا و تصویر: Resident Evil: Afterlife
تصویر Resident Evil: Afterlife از جهاتی که بهش اشاره خواهم کرد فوق العادست.
سکانس پیاده شدن آلیس از هواپیما در ساحل در زیبای تصویر بی نظیر, یکی از بهترین ها در این چهارگانه, کنتراست تصویر خیره کننده بالاست, نور پردازی عالیه, نمای آسمان ابری واقعا میشه گفت یک تصویر حقیقی, شاتی که آلیس روی هواپیما ایستاده یک نقاشی زیبا روی نمایشگر شماست, تصویر ثابت کنید و لذت ببرید. کنتراست تصویر فوق العاده بالاست.
در فیلم شاهد رنگ های اغراق آمیز نیستیم, طبیعی بودن رنگ در این تیپ فیلم ها زیاد معنی نداره, هرچی کارگردان بخواد میشه. در قسمت های قبل رنگ قالب داشتیم اما در Afterlife رنگ ها طبیعی, در هیچ سکانسی رنگ قالب نداریم. در سکانس ساحل رنگ علف های که در فصل سرما زرد شده و در قسمت های هنوز میشه رگه های از علف های سبز رنگ پریده را دید واقعا طبیعی, درست مثل یک فیلم مستند.
عمق سیاهی در بالا رفتن کنتراست تصویر این فیلم خیلی تاثیر داشته, شدت سیاهی تصویر در صحنه های مختلف با دقت کار شده, Paul W.S. Anderson خیلی خوب با نور پردازی و کالیبراسیون تصویر آشناست این در Death Race هم نشان داد.
Texture تصاویر در این فیلم بسیار بالاست, کتی که تن آلیس بافت متراکمی داره در اکثر نماهای نزدیک میشه به راحتی این بافت دید با تفکیک دانه ها دید. جزئیات در اکثر صحنه ها بالاست, گاهی حتی دقیق تر از صحنه واقعی میشه جزئیات اجسام دید. شن های ساحل در فاصله زیاد بافت کاملا مشخصی دارن, وضوح و بافت تصاویر حتی در صحنه های تاریک خیلی دقیق و عالی.
وضوح تصویر در نماهای نزدیک مثل این که داریم از زیر ذره بین تصویر می بینیم.
یک Close Up از صورت آلیس غیر واقعی می بینیم که دقیقا مثل فیلم Terminator Salvation که از صورت John Connor می بینیم یک وضوح بالای کامل, اینجا لازم بگم این چنین صحنه های برای تست تصویر خوب نیست, ظاهرا جزئیات تصویر بالاست و راحت میشه مثلا با همین کلوزآپ آلیس سورس, کابل و نمایشگر تست کرد! که اشتباه! دقت کنید جزئیات بالای تصویر در این نماها فقط به قدرت نمایش سیستم ارتباط مستقیم نداره, سورس این تصاویر خواسته این وضوح بالا را داره. شما باید در این تصویر کرک های روی صورت آلیس و بافت پوست خیلی دقیق ببینید! این جزئیات با وضوح بسیار بالا ثبت شده, بستگی به سیستم پخش داره که تا چه اندازه بهتر نمایش بده. در این صحنه اگر نسخه اورجینال فیلم باشه در هر سیستم پخش استانداردی جزئیات بالای داره, حالا در یک سیستم خیلی خوب بالاترین جزئیات می بینید و در یک سیستم ارزان تجاری هم باز این گونه صحنه ها را متفاوت تر و با جزئیات بیشتر از صحنه های دیگر فیلم می بینید.
(در اين فیلم خیلی صحنه ها هست که میشه تست کرد نمایشگر, پلیر و کابل تا چه حد توان نشان دادن جزئیات را دارند که در یک سیستم عادی دیده نمیشه یا کمتر دیده میشه. و این مهم )
صحنه های ماتریکسی فیلم مخصوصا در مورد حرکات رئیس شرکت Umbrella خیلی جالب! از حرکات فوق سریع جاخالی دادن تا به سرعت ایست رساندن گلوله که خیلی خوب کار شده. در مورد صحنه زیبای درگیری Alice و Claire با Executioner و تکنیک بکار رفته در ساخت این چنین صحنه های اینجا مطالعه کنید.
چیز جالبی که برای اولین بار در تصویر این فیلم تجربه کردم! و آن احساس برجسته بودن تصویر در نمایش دو بعدی بود! خود Anderson در یکی از مصاحبه هاش میگه این اولین تجربه سه بعدیش در فیلم سازی, و اشاره میکرد این فیلم انقلابی در سینمایی سه بعدی خواهد بود! حتی بهتر از آواتار, یک دوستی که خیلی قبولش دارم و هر دو فیلم در سه بعدی دیده بود (این یک بار دیگه هم گفتم) تایید میکرد که Afterlife سه بعدی قوی تری نسبت به AVATAR دارد. در آواتار از تكنيك سه بعدی برای زيباتر نشان دادن دنيای خيالی كارگردان استفاده شده و در اين فيلم برای هيجان و سرگرمی . قبول دارم در خیلی از صحنه ها کاملا مشخص برای نمایش سه بعدی ساخته شده, اما واقعا خوب ساخته شده.
در مورد Texture تصویر در قسمت چهارم Afterlife گفتم که فوق العاده بود. اما نمیشه از قسمت سوم Extinction گذشت, Texture تصویر در قسمت سوم در خیلی از صحنه ها کمتر از Afterlife نیست. در قسمت سوم اون گرین جذاب و دقیق خیلی شرایط تست خوبی را ایجاد میکنه. گرینی که اصلا اذیت کننده نیست و اگر در سیستم خوبی اجرا بشه برای من لذت بخش.
صدا در Resident Evil: Afterlife مثل تصویر هیجان انگیزه!
"اخطار" اگر سیستم شما توان لازم را در ولوم بالا نداره حتما ملاحظه کنید. امکان سوختن درایورهای فرکانس پائین کل سیستم زیاد است.
اولین صحنه فیلم شهر توکیو را می بینید و هیجان قدرت فرکانس پائین صدا از نمایش عنوان فیلم شروع میشه, موزیک کوبه ای که فکر میکنم از موسیقی ژاپنی و اون تبل های معروف که با دوتا چوب نواخته میشه استفاده شده. در این فیلم کانال های سوراند به شدت فعال کافی DSP خوبی داشته باشيد عنوان فيلم از پشت سر روی نمايشگر ظاهر و از كانال های جلو بر ميگرده عقب و شما حتما در يك لحظه پلك خواهيد زد. حتما اين فيلم روي ولوم بالا حداقل ۴/۲ ببينيد تا عظمت صدای موزيك و افكت اين فيلم با تمام وجود حس كنيد و از هيجان سر جاتون ميخ كوب بشيد, از يك فيلم سرگرم كننده چه انتظاری بيشتر از اين داريد؟
در لحظه ای كه دختر زامبی ژاپنی انسان مورد علاقه اش را پيدا ميكنه صدای سازهای كوبه ای به يك لود سنگين ديجيتال تبديل ميشه, همراه با افكتی كه كل فضارو ميگيره, این افکت فرکانس پائین در صحنه ای که آلیس هلکوپتر در ساحل پیدا میکنه نیز شنیده میشه و در نوع جالب دیگه لحظه ای که Executioner بعد از شلیک Claire از روی زمین بلند میشه و باز شنیده میشه. و در صحنه های دیگر فیلم این موزیک کوبه ای تاثیر گذار ادامه دارد.
Narration فوق العاده ای كه خود Milla Jovovich ميگه و امكان نداره هيچ صدای جاشو بگيره. اين بار هم مثل قسمت های قبل کاملا جلو شنیده میشه صدا اصلا چسبیده به کانال مرکز نیست, صدا نزدیک میشه و جمله آخر نزدیک گوش گفته میشه. دیالوگ در تمام طول فیلم کاملا واضح و جلو شنیده میشه.
افکت اسلحه ها خیلی خوب انتخاب شده و حجم خوبی داره, از شلیک مسلسل ها تا اسلحه دو لول که با سکه پر شده صدا خیلی پر انرژی و کالیبره شده شنیده میشه.
یکی از ویژگی های عالی صدای این فیلم حجم سنگین افکت در کانال های سوراند, کاملا مشخص در مراحل صدا گذاری به این نکته توجه خاص شده, و دلیل آن صحنه های که اکثرا برای نمایش سه بعدی طراحی شده, صدا در تاثیر گذاری یک صحنه سه بعدی خیلی تاثیر داره, در تمام صحنه های که اشیا به سمت تماشاگر پرتاب میشه نیاز به صدای هست که از کانال ها جلو با شدت و حجم سنگین به کانال های سوراند تزریق بشه, چیزی که در Afterlife خیلی عالی اجرا میشه, خیلی سنگین و تاثیر گذار.
در مورد صدا و تصویر این فیلم خیلی بیشتر میشه نوشت, تمام صحنه ها درست مثل دموهای پایان یک مرحله از بازی کوتاه و فوق العاده جذاب.
دوستانی که اهل گیم Resident Evil هستند؟ 15 سال از قسمت اول اين بازی فوق محبوب گذشت!
و در آخر بفرمایید کیک Umbrella همراه با ویروس تی و آنتی ویروس:)