یکی از نکاتی که در تصویر این فیلم روی بلوری خیلی نظرم جلب کرد روش بیت ریت گذاری بود, حجم بیت ریت حدود Mbps 30 بود, مثل تمام نسخه های خانگی حجم بیت ریت در سکانس های اگشن به اوج میرسید و حفظ میشد, در این فیلم حجم بیت ریت خیلی بالا و پایین نشده و چیزی بین 20 تا 30 مگابیت متغییر بود, مثل بعضی کارها بیت ریت نمیومد زیر 10 مگابایت و یهو در صحنه های با جلوه های تصویری پیچیده بره بالا! که این کنترل بیت ریت باعث Structure خیلی خوب تصویر در تمام صحنه ها می شود, در اکثر کارها بیت ریت برای کنترل حجم فیلم روی دیسک خیلی بالا و پایین می کنند که این اصلا برای حفظ ساختار تصویر خوب نیست!
صدا: Dolby TrueHD 7.1
دالبی, دلبی و باز هم دالبی! صدای این فیلم تو سالن VOX Cinema که عالی و تاثیر گذار بود, اما باز هم دالبی روی بلوری کار خراب کرد و اون جذابیت های صدای فیلم ازش گرفت!
اما اینقدر صدای این فیلم خوبه که با این که دالبی خانگی ضعف های که اشاره خواهم کرد به این فیلم تحمیل کرده باز هم شاخص های خوبی ازش در نسخه خانگی فیلم باقی مانده است.
موزیک یکی از بهترین های این فیلم روی بلوری, در سکانس ابتدای و در جنگل سرخ اینقدر موزیک عالی اجرا میشه که انگار در فضای HIFI داری موزیک گوش میکنی! در صدای این فیلم مخصوصا در سکانس های اگشن تعادلی فوق العاده بین موزیک و افکت است, بنظر من موزیک این کار روی بلوری خیلی جلوتر از افکت بود.
دیالوگ بسیار جلو و با طنین شنیده میشد, فقط در بعضی سکانس های اگشن انرژی اضافی کانال LFE حس میشد که بخاطر صدای دالبی! (در صدای دالبی کانال جداگانه LFE نداریم, کانال ساب ترکیبی از 5 یا 7 کانال اصلی است) اما در کل صدای دیالوگ هم عالی بود.
میتونم بگم فضای DSP هم قابل قبول بود, حس بدی نداشتم و صدا نرم بین کانال ها جریان داشت.
صدای 7.1 صرفا برای چند سکانس اگشن فضای بود, حرکت افکت ها بین کانال ها چندان هیجانی نداشت و برام بی تفاوت بود!
به این نکته در تحلیل های زیادی اشاره کردم کارگردان های مثل Abrams و بسیاری دیگه علم و هنر سینمایی فوق العاده ای دارن اما انگار علاقه یا اعتقادی به جادوی صدا ندارن و کار میدن به دپاردمان صدا و منتظر نتیجه میشن!
در کل فقط از تصویر فیلم روی بلوری لذت بردم و صدا برام جذابیتی نداشت!
تصویر
صدا